'Gewoon Onbestaan' door Sophie Norman

Nadat ze de documentaire 'Waiting for the Robots' had bekeken, waarin de omstandigheden worden onderzocht waaronder mensen kunstmatige intelligentie trainen, raakte Sophie Norman geïnteresseerd in Google Street View, een op het eerste gezicht onschuldig maar toch zeer antropologisch cartografisch hulpmiddel.

Objectief en systematisch, zonder enig oordeel of artistieke intentie, roept de methodische en radicale aanpak het werk van de Bechers op, fotografen die het postindustriële Duitsland met koelbloedigheid en nauwgezetheid documenteerden, hoewel hier de schaal van de hele wereld wordt belicht. Deze digitale uitputting brengt een vreemde toestand met zich mee: het vervagen van gezichten, een anonimisering die een verontrustend evenwicht creëert tussen intimiteit en afwezigheid.

Soms proberen mensen, bewusteloos of berustend in het feit dat ze gearchiveerd worden, met deze mechanische getuige te communiceren. We observeren heimelijke gebaren, blikken, zelfs vrijwillige poses, als geïmproviseerde selfies, een fragiele manier om een spoor achter te laten in dit immense digitale geheugen. In haar kunstserie duikt Sophie Norman in dit enorme reservoir aan beelden, op zoek naar stilstaande momenten.

Met zorg en gevoeligheid schetst ze scènes waarin de mens opgaat in het alledaagse van de Amerikaanse stad, doordrenkt met tekens en codes. Door in te grijpen in deze beelden geeft Sophie ze een poëtische lading en nodigt ze ons uit om een "gewoon niet-bestaan" te herontdekken, gevormd door eenzaamheid en menselijkheid.