Het idee achter het project is om thema’s uit historische (retro !) videogames een jazz- of zelfs freejazz-twist te geven met behulp van Ornette Colemans harmonieleer.
Casimir is gefascineerd door de vindingrijkheid van deze elektronische ritornella’s die in het hoofd blijven hangen zonder ooit vermoeiend te worden, en neemt zijn ReTRio nu mee naar atypische akoestische livejazz, die voortdurend evolueert en videogamethema’s herinterpreteert die zich verweven met improvisaties om plaats te maken voor een heel eigen jazzstroom, met gevarieerde registers en uiteindelijk heel eigentijds.

Casimir is een onverzadigbare duizendpoot, een bulimische erfgenaam van zijn ’goden’ Monk, Coltrane, Miles Davis en zovele andere goden van het gigantische repertoire van barokke, klassieke, moderne, jazz- en hedendaagse muziek, maar hij is ook een obsessieve knutselaar van vintage analoge synthesizers. “Een mensenleven is niet genoeg om mijn dorst naar muziek te lessen,” zegt hij (met een glimlach).

"De muziek die voortkomt uit mijn creatieve processen is, denk ik, vaak ‘intens’. Het is een concentratie van veel elementen tegelijk. Ik wil dat het zowel eenvoudig als complex is, ongecompliceerd en mysterieus. Ik denk dat het altijd eerlijk moet zijn over wie ik ben. "Kundig zonder academisch te zijn en toegankelijk zonder te pikant te zijn.
Tijdens mijn jeugd ontwikkelde ik een eerste autodidactische kennis van blues, rock, boogie en funk. Daarna, dankzij verschillende leraren en een aantal van de grote meesters die ik ontmoette, werd ik meer ’geschoold’ (jazz, klassiek). Ik ben nog steeds gepassioneerd door de wetenschap van muziek (harmonie, ritme, theorie, geluidssynthese en -productie, en de geschiedenis van muziek) - wat ik al van jongs af aan was. Bovenal ben ik altijd een verstokte muziekfan geweest.