Dialogue

Dialoog, een ontmoeting van stillevens van Denis Brihat en Denise Kwaaitaal in Michele Schoonjans Gallery, Rivoli Brusselin het kader van het Photo Brussels Festival

Michèle Schoonjans Gallery brengt met Denis Brihat en Danielle Kwaaitaal een schitterende selectie van stillevens in het kader van het Photo Brussels Festival.

De recent overleden Denis Brihat is een eminent figuur voor de geschiedenis van de fotografie, als kunstenaar, als innovator en als verdediger van het medium. De Nederlandse kunstenares Danielle Kwaaitaal staat dan weer voor een boeiende originele eigentijdse invulling van het genre.

In de galerie ziet u een uitgelezen selectie van werken die een schitterend beeld geven van het oeuvre van Denis Brihat tussen 1962 en 2010, Kwaaitaal legt de nadruk op haar recent werk sedert 2017.

Brihat liet ons op een andere manier kijken naar het medium door te kiezen voor groot formaat, zorgde ook voor de spreiding van de fotografie. Hij was een van de stichters van les Rencontres d’ Arles en van de Chateau d ’Eau in Toulouse. Hij onderwees generaties fotografen, en zocht steeds nieuwe mogelijkheden: hij had een grote fascinatie voor klassieke muziek, en heel veel van zijn beelden verschenen op de hoezen van het Harmonia Mundi label.
Kwaaitaal werkt niet met klassieke tabletop, maar dompelt haar onderwerpen onder in voor haar gebouwde waterreservoirs.

Wat verbindt deze fotografen?

Voor beiden is de natuur belangrijk: Brihat vond rust in zijn tuin , en vond zijn onderwerpen in zijn onmiddellijke omgeving. Hij verleende aan het onooglijke een majestatisch beeld, Kwaaitaal dompelt haar bloemen onder water. Met subtiele kleuren en luchtbellen schept ze bevreemde scenes en geeft ze de stille beelden een eigen leven.

Beide fotografen hebben iets met kunst: Brihat was een van de belangrijkste actoren in de erkenning van fotografie als kunst, Kwaaitaal beschouwt zich niet als fotografe maar als kunstenaar met een camera.

Ze vernieuwen allebei de beeldtaal: Brihat wordt geïnspireerd door Edward Weston, maar legt de nadruk op de overweldigende idee van evenwicht en schoonheid vervat in de natuur die ons omringt. Kwaaitaal ademt dan weer Giorgio Morandi, maar voor haar geeft de realiteit op zich geen voldoening, realiteit is saai, en transformeert ze het banale in het exquise en verhevene.

Nabewerking is voor hen een essentieel onderdeel van hun beeldtaal: Brihat experimenteerde levenslang en werkte soms een maand aan een beeld. Hij innoveerde het afdrukken op groot formaat, realiseerde al zijn opnamen in zwart-wit, en liet ze als een moderne alchemist herrijzen als unieke kleurbeelden. Ook Kwaaitaal kan terugkijken op een decennialange ervaring om haar analoge opnamen door digitale bewerking een bijzonder, bevreemdend, en verwonderlijk karakter te geven.

Ook aan erkenning komen ze niet te kort: Brihat zijn eerste tentoonstelling in 1950, kreeg de Prix Nièpce in 1957, werd uitgenodigd voor een tentoonstelling in het Moma New York in 1967.

We maken een grote sprong naar 2019 waar hij in het Bnf een retrospectieve tentoonstelling kreeg. Kwaaitaal haar afstudeerwerk werd aangekocht door het Stedelijk Museum Amsterdam, ze werkt frequent mee met filmprojecten, wordt tentoongesteld in binnen- en buitenland in musea, galerijen en beurzen, en nog recent werd werk van haar aangekocht door het Nederlandse ministerie van Binnenlandse zaken en voor reizigers die door Schiphol Lounge 1 passeren is haar indrukwekkende installatie van 450m2 zeker niet ontgaan.

In deze haastige tijd staan beiden voor een ‘slow’ benadering. Elk beeld is het resultaat van een lang proces, en verdient een lange contemplatie. De details zal u pas ontdekken door de still lifes live te aanschouwen.

De tentoonstelling ontstond uit een dialoog tussen Michèle Schoonjans en John Devos, en wordt op toon gezet door Danielle Kwaaitaal en Francis Boeske.

John Devos - historicus, kunsthistoricus, Docent, curator & criticus