Alexia Verstraelen alias Alvex of Kosmische Abstractie.
Als het aantal sterren ondanks hun schijnbare oneindigheid schatbaar is, blijven de scheppingsmogelijkheden grenzeloos. Dit geldt des te meer in abstractie. Net als het universum, ondanks zijn vaste inhoud in volle uitdijing, ontwikkelt Kunst zich voortdurend volgens praktische en technische ontwikkelingen. Ook het werk van Alexia Verstraelen heeft zich ontvouwd als haar eigen universum van doeken en sterren met een herkenbare stijl. Als echte astronaut heeft de kunstenaar zijn weg gevonden naar zijn persoonlijke sterrenstelsel, door het zwarte gat van de verbeelding. De planeten, sterrenbeelden en andere wonderen van de kosmos inspireren hem meer dan wat dan ook tot het punt dat ze het enige, maar sterk in verval zijnde onderwerp onder zijn werken vormen. Deze zijn het resultaat van een lang experimenteerproces en een steeds complexer beheersing, een mengeling van toeval en gecontroleerde gebaren, van haar techniek: de schilder hanteert de spuitbus met vrijheid en spontaniteit, altijd geleid door zijn emoties. Het welzijn dat het bezielt met zachtheid projecteren of woede en verdriet wegnemen met spanning; het is voor haar een constructieve manier om depressie met druk te bestrijden. Een veelheid aan sterren in sobere en discrete kleuren, teboraal en hallucinerend, componeren zijn gevoelige partituur op een firmament van gevarieerde dragers. Zoals veel kunstenaars die door hun creaties aan de wereld proberen te ontsnappen, heeft Alexia Verstraelen zich ervan losgemaakt, er zelfs van geabstraheerd, waarbij de bom naar de afgelegen grenzen en de magnetische atmosfeer van haar geweldige theater schiet en ons uitnodigt om naar kunst te kijken, hetzelfde.
Lionel Lebeau
Openingsreceptie op vrijdag 8 november vanaf 18.00 uur.