Na enkele realistische/naturalistische films, in kostuum of in pikzwarte film noir, maakt Rabah Ameur-Zaïmèche een misdaadthriller die zich afspeelt aan de rand van de lage-inkomens-woonwijken. Hij baseert zich daarvoor op een waargebeurd verhaal: de overval op een Saoedische prins aan een afrit van de autosnelweg (). In "Le Gang des Bois du Temple" wordt de dagelijkse banaliteit van een paar jongens uit de banlieues, die als vrienden door het leven ploeteren, verheven tot een majestueus complot. Tussen overvallen, gewapende bendes, machtige gangsters en wraakacties in documenteert Ameur-Zaïmèche gokcafés en families die in de penarie zitten. Zijn film laveert vrij doorheen het fictiegenre, met een droge lyriek en momenten die draaien om de schoonheid van een stem of de tederheid van een gebaar. Hij laat zich niet beperken door het genre maar vermenigvuldigt de personages zonder ze in hokjes op te sluiten. Alles lijkt mogelijk, inclusief de film zelf. Uit deze onbepaaldheid vloeit het romaneske voort waarmee de cinema van Ameur-Zaïmèche zichzelf uitvindt, net zoals de personages in zijn films. Want zelfs als ze gedoemd lijken om te falen, slagen sommige dromen erin door de muur van de realiteit heen te breken. In voor- en tegenspoed, zolang je maar in een roes bent.