Noem het Antwerpse Newmoon gerust de beste shoegazeband van België. Sinds hun debuutplaat ‘Space’ hen in meteen op de kaart zette in binnen- en buitenland bleef het vijftal experimenteren en flirten met de grenzen van het genre. Op opvolger ‘Nothing Lasts Forever’ () smokkelden ze elementen uit 90’s rock en britpop in hun sound, en op hun eerder dit jaar uitgekomen derde album ‘Temporary Light’ keren ze terug naar hun roots.

Met behulp van nieuwe drummer Conor Dawson en Slowdive’s Simon Scott, die de mastering van het album op zich nam, werd ‘Temporary Light’ opnieuw een delicate evenwichtsoefening tussen dromerige vocals, zoete melodieën en de de heavyness van bands als My Bloody Valentine, Smashing Pumpkins en Sunn0))). Fans van dikgeverfde gitaarpartijen worden ruimschoots bediend, maar er is ook ruimte voor subtiliteit. Dit viel ook Eppo en Ayco op, die nieuwe plaat van Newmoon geregeld de ether in sturen tijdens Duyster.

Het beste compliment komt van Simon Scott – een grote meneer in de scene: “Shoegaze is a genre where you get lost in walls of sound and whatnot. In a psychedelic sound, between reverbs… You need songs. These guys have them. They are very cool.” Tegen de achtergrond van de huidige shoegazerevival nodigen we deze cultband graag uit om hun nieuwste plaat te komen voorstellen in Cactus Café.