Nouvelle Vague

20 jaar nadat het Franse Nouvelle Vague plotsklaps wereldwijd succes boekte met hun debuutalbum is de band er onverwachts terug met vijfde langspeler ‘Should I Stay Or Should I Go?’. Met het overlijden van kompaan Olivier Labaux was een nieuw Nouvelle Vague album voor bezieler en bandleider Marc Collin niet meteen het eerste idee. Tot hij op een feestje aan de praat geraakte met zangeres Alonya en haar uitnodigde in zijn studio waar ze een indrukwekkende versie van ‘Should I Stay Or Should I Go’ van The Clash inblikten. Een nieuw Nouvelle Vague album was geboren.


In de nillies veroorzaakte Nouvelle Vague een ware aardverschuiving met hun bossa versies van no wave en (post)punk classics. Nummers als ‘Too Drunk To Fuck’, ‘Love Will Tear Us Apart’ en ‘In A Manner of Speaking’ bereikten in hun lounge versies een nieuw en jong publiek, waarmee Nouvelle Vague aan de vooravond stond van de postpunkrevival met bands als Franz Ferdinand, Bloc Party en Interpol.


Waar Nouvelle Vague helaas ook voor verantwoordelijke gehouden moet worden is de stroom van inwisselbare easy listening covers van classics en oldies die in hun kielzoch de weg vonden naar de soundtracks van films, reclamespots en koffiebar playlists. Voor Collin was easy listening nooit het doel van Nouvelle Vague. Eerder gaat het over een eerbetoon aan de songwriters van de post-punk era, waarbij hij ook altijd een duidelijke link ziet tussen de melancholie vervat in de nummers van The Cure en peers, en in de Bossa Nova waar hij mee aan de slag gaat.


Op het vijfde Nouvelle Vague album verbreedt Collin zijn scope. Naast postpunk en wave is er plaats voor de pop-met-punkroots van Blondie en de synthpop van Abc of Dead Or Alive. Daarbij gaat Nouvelle Vague aan de slag met inspiratie uit film noir, 60’s soul ballads en zelfs reggae. Na een uitverkocht concert in het Koninklijk Circus tourt Nouvelle Vague langs een selectie Belgische clubs, waarbij een stop in Cactus Club uiteraard niet kon ontbreken.