Vanuit de veelheid en diversiteit van kinderjaren geeft Jacqueline Devreux ons momentopnames, een versterking van haar jeugdherinneringen gecombineerd met haar vruchtbare verbeeldingskracht. Blauw dringt zich al enkele jaren op in een spanningslijn die hier kinderfiguren samenbrengt. Maar niet alleen buiten de wazige, lichtgevende, bloemrijke sferen worden de maskers opnieuw getekend en anticiperen ze op de toekomst, de vormen en de dichtheid van de volwassene in wording, die naar voren komt en zichzelf opdringt met zijn eigen reeks ervaringen, vreugden en lijden. of onverschilligheid tegenover de bestaande wereld.
De poppen, beeltenissen of beeldjes reageren op de schilderijen en stellen de complexiteit van de relatie van het kind met de volwassene in vraag; moeders dragen hun kinderen die op een of andere dag zichzelf zullen emanciperen en andere relaties met hun omgeving zullen aangaan. In het bijzonder door de dierfiguren te volgen, in gezelschap en een levensdans.
De tekeningen spreken - zelfs anders - over de complexiteit van kinderlijke uitdrukkingen en de verwoesting van hun aanwezigheid in de wereld.