Zowat iedereen kent Stash van ‘Sadness’.

Deze monumentale song werd, volkomen terecht, een grote hit in . Wat veel minder geweten is, is dat Stash, na jarenlange stilte, in een nieuwe plaat uitbracht: ‘Wolfman !’. Meer gericht op songs, en met een volledig nieuwe groep, was Gunther Verspecht, de stem en songschrijver van Stash, helemaal klaar om de draad weer op te nemen. En toen sloeg corona toe.. .

Maar you can’t keep a good man down: de songs werden geschreven, de stappen werden gezet. Het resultaat is Songs Through Iron, een plaat waarop Gunther zijn schrijven en zingen naar een volgend, hoger, niveau tilt.

Persoonlijke, eerlijke teksten op muziek die tegelijk tijdloos en van nu is. De invloeden van voorbeelden en vroeger zijn gerijpt tot een geheel dat helemaal en uniek Stash is. Geruggesteund door een nieuwe band, graaft Gunther diep in zijn, en dus in ons aller, ziel. De worsteling met demonen (in ‘Sobriety’), de twijfels en de euforie van de liefde (in songs als ‘Lovesick Moon’ en ‘Downfall’): in de nieuwe songs zit iets van ons allemaal.

De muziek op de nieuwe plaat is organisch gegroeid uit het samen spelen van muzikanten die gevoel en aanvoelen laten primeren boven steriel technisch kunnen. Naast Gunther zelf op gitaar, is er Sara De Smedt op toetsen, Nils De Caster op lapsteel, mandoline en viool, David Broeders op drums en percussie en Ht Roberts op bas en banjo. En iedereen zingt.

De geest van groepen als The Band is nooit ver weg, maar nergens wordt geprobeerd te imiteren: eigenheid en eerlijkheid primeren.

Moeten we ‘Sadness’ vergeten? Uiteraard niet, want het blijft een fantastische song.

Maar daar blijven hangen zou zonde zijn. Want Stash is veel meer dan die ene song.

Songs Through Iron is het werk van een man die heeft geleefd. En daar sterker is uitgekomen.