Verkiezingen, hoe doe je dat?

Op 13 oktober trekken we met z'n allen opnieuw naar het stembureau om een nieuwe provincieraad, gemeenteraad en districtsraad te kiezen.

Ook nu zullen een heleboel jongeren voor de eerste keer hun stem uitbrengen en mee voor de komende 6 jaren de toekomst van onze samenleving bepalen.

Maar het zijn woelige en verwarrende tijden, voor jong én oud. En we hebben als samenleving de afgelopen jaren vele diepgaande wijzigingen en sociale aardbevingen doorleefd. Onze democratie wordt er door op de proef gesteld. Normen en waarden die vroeger onbetwist waren en een maatschappelijke houvast boden, zelfs in de meest turbulente tijden, worden streng onder de loep genomen en vervagen omwille van sociale (r)evoluties. Is het verkiezen van nieuwe bestuursraden voldoende om deze uitdagingen en vraagstukken aan te gaan en op te lossen? Zijn ze zelfs nog op te lossen, via verkiezingen en politieke kieswijzer? Velen, zowel jeugdig als doorwinterd, zien het somber in, zien het bos niet meer door de bomen…

Maar de bomen zíj́n juist het bos.

De uitdagingen vórmen de samenleving.

De vraagstukken zíj́n de oplossingen.

We moeten slechts leren luisteren en zien. Leren uit het verleden en net zoals ons taalgebruik dient aangepast en uitgebreid door technische, intellectuele en sociale innovaties, kunnen we ons denken en bewustzijn rond bijvoorbeeld maatschappelijk welzijn, werkgelegenheid en milieu verruimen. Lange termijn oplossingen nastreven, ondanks de neiging om niet verder te kijken dan de eigen neus lang is, omwille van de aangevoelde urgentie.


Elke organisatie of vereniging vormt een doorsnee weergave van de maatschappij waaruit ze voortkomt. Tegenwoordig echter in meer extreme vorm, wat op zich reeds het bewijs van deze uitspraak levert. Via welke normen en waarden kunnen we die verscheidenheid leefbaar houden, uitbalanceren, ja zelfs benutten voor het grotere goed en in extremis mogelijk de mensheid? En hoe bewerkstelligen we dat via ons stemgedrag en ten voordele van onze democratie?


Deze lezing reikt een set principes en werktuigen -sociaal en praktisch- aan, om deze grote ontwikkelingen op te vangen, aan te gaan en te vertalen in het stemhokje. Maar het leven speelt zich niet af in dat stemhokje, net zoals onze vrije burgerplichten niet eindigen bij het openschuiven van dat gordijntje. Beweging vereist nu eenmaal weerstand. De kunst is die weerstand te duiden en te leren benutten om tot een kruissnelheid te komen die de impact van de bulten in de weg uitvlakt.

Leren ontdekken of die bulten wel écht bulten zijn, helpt natuurlijk ook…