Alleenstaande moeder Sylvia zit tijdens een schoolreünie alleen aan haar tafeltje. Een man komt zwijgend bij haar zitten. Op weg naar huis merkt ze tot haar schrik dat ze wordt gevolgd door diezelfde onbekende man. Bevreesd schuift ze de grendel voor haar deur, ook al lijkt er van hem geen directe dreiging uit te gaan.

De volgende ochtend treft ze hem verkleumd aan op het trottoir, een vuiniszak rond z’n rillerige schouders getrokken. Het vreemde is dat Saul, want zo heet hij, zelf niet meer weet hoe hij daar terecht is gekomen, of waarom hij haar is gevolgd. Wormen knagen aan Sauls brein: hij lijdt aan jongdementie.

Hun tweede ontmoeting leidt tijdens een wandeling door het park tot één van de ongemakkelijkste gesprekken ooit, maar stilaan krijg je als toeschouwer toch het gevoel dat er in de leventjes van die twee eenzame zielen iets nieuws is begonnen; iets intiems, iets teders, iets goeds.

Een filmparel waarin Jessica Chastain en Peter Sarsgaard schitteren als twee breekbare zielen.