Expo "Dodendansen"  Voordeel Wattedoen.be

De dood is samen met de liefde één van de meest inspirerende onderwerpen voor artistieke creatie. Om de eerste vijf weken van onze dodelijke programmering te begeleiden, hebben we een tiental – zowel jonge als bekende- kunstenaars gevraagd om hun visie op de dood tentoon te stellen. Bestaande werken of speciaal voor de gelegenheid ontworpen stukken zullen de dood in alle vormen presenteren, in de bar en in andere hoeken van Nova.

Expo van 10.04 (vernissage) tot 11.05

Met:

Siwa A., die zich door middel van grafiet, acryl en vetkrijt richt op gevoelens, de territoria van de ziel en de perceptie van tijd. De dood speelt een belangrijke rol in haar werk, hoewel het niet de enige invloed is op de gevoelige lijnen van de jonge kunstenares.
Emile Barret, multidisciplinair kunstenaar, scenograaf, performer, archivaris, verkent al jaren begraafplaatsen en andere mystieke plekken van het collectieve onderbewustzijn, die hij transformeert in barokke mentale beelden of syncretische installaties.
André Chabot, schrijver, fotograaf, etnoloog van begraafplaatsen, soms poëtisch, soms humoristisch, is met meer dan 250.000 foto’s een onmisbare figuur geworden in de verzameling en kennis van funeraire kunst, zowel van de grandioze als de meer volkse www.andrechabot.com
Lisette Delooz, een unieke schilderes en tekenares, heeft een voorliefde voor expressieve, surrealistische, grappige, ronduit burleske fantasie. De dood fascineert haar om er beter om te kunnen lachen, maar soms ook om expressie te geven aan zowel de ijdelheid als de schoonheid van onze vergankelijke wereld.
Jean-Pierre Denefve is, naast zijn galerie Koma en zijn artistiek-ludieke samenwerkingsprojecten, een groot verzamelaar van funeraire snuisterijen waarvan hij enkele relikwieën uit een andere tijd en andere macabere effectvolle verrassingen zal tentoonstellen.
Louise Devin, door middel van veelvormige werken, presenteert "een universum dat speels en aantrekkelijk lijkt, maar dat in een plastische verschuiving de wanhoop, bitterheid en wreedheid van de wereld benadrukt", zoals haar keramische herinterpretaties van ornamenten of begrafenisrituelen…
Ian Dykmans is fotograaf en gebruikt oud fotopapier dat, door zijn "besmettelijke ontwikkelaar", een verscheidenheid aan spookachtige tonen en texturen mogelijk maakt, als een metaforische incarnatie van het leven of misschien van een vorig leven.
Thierry Lenoir, obsessief-compulsief houtgraveerder, neemt de zwakheden van zijn tijdgenoten op de korrel. Grotesk, provocerend, bijtend. Zijn zwart-wit gravures komen in series waarin soms de lachende dood zich verstopt.
Marc Rilliet, een veelzijdig schilder, ontwikkelt zijn visuele taal door middel van het maskerfiguur uit het Europese carnaval, of laat zich inspireren door historische stromingen in de schilderkunst, van de middeleeuwen tot de surrealisten en expressionisten van vóór de oorlog.
Alan Tex, fotograaf van het wereldcircus, toont een theatraal universum waar fetisjisme en burlesk zich volledig uitleven. Zijn in de studio gecomponeerde foto’s zetten het vrouwelijk lichaam provocerend en humoristisch in scène… waarbij de dood om de hoek komt kijken.